Histoforum

    Het geheim van de Maya koningen

 

 

DVD-box National Geographic: De Maya’s

De box bevat drie Dvd’s: Het verloren rijk van de Maya’s, Het geheim van de Maya koningen en De laatste dagen van de Maya cultuur.

Waarschuwing: in de online catalogus van National Geographic worden de drie documentaires afzonderlijk aangeboden tegen een prijs die per stuk nauwelijks lager ligt dat de box met de drie samen.

2. Het geheim van de Maya koningen, 2009 (Code of the Maya Kings, 1999) - Engels, Nederlandse ondertiteling, duur: 82 minuten (documentaire: 52 minuten - bonus: 30 minuten)

Genre: docudrama

De Engelse titel dekt iets beter de lading dan de Nederlandse. En dan nog. In feite brengt deze documentaire een gedramatiseerde biografie van twee figuren, die met honderd jaar tussenpauze een cruciale rol hebben gespreeld in de herontdekking van de Maya-cultuur en de ontcijfering van de gliefen op de monumenten: John Lloyd Stephens (1805 - 1852) en Tatiana Proskouriakoff (1909 - 1985). 

De eerste reconstructiescène voert ons naar Honduras in het jaar 1839. John Lloyd Stephens, globetrotter, amateur - archeoloog en Amerikaans ambassadeur in oorlogsgebied, ontdekt Copan. Hij koopt de stad voor vijftig gouden dollars. (De beelden die we hierbij zien, geven de huidige toestand weer, of alleszins die van slechts enkele jaren geleden. In Stephens' tijd was de stad totaal overwoekerd door de jungle. Dat valt op als je bijvoorbeeld kijkt naar de haarscherpe glasfoto’s van Maudslay uit 1891 of vergelijkt met eigen ervaringen in Palenque of Tikal, niet langer geleden dan 1978.)

Stephens was er in 1839 als een der weinigen van overtuigd dat de voorouders van de huidige Maya de tempelsteden hadden gebouwd en niet afstammelingen van de Egyptenaren of de ‘verloren stammen Israels’. Hij meende eveneens -profetisch zoals pas sinds kort bewezen is- dat de stela’s in Copan heersers voorstelden. Bleef er het raadselachtige hiërogliefenschrift op de monumenten.

Herhaaldelijk wordt er uitgezoomd vanuit de tekeningen en aquarellen van de Engelsman Catherwood, die Stephens vergezelde, naar dezelfde monumenten nu. Je staat versteld van de diepte in de beelden, tot je je herinnert dat Catherwood een camera lucida  gebruikte en dan nog drie volle dagen nodig had voor hij zijn eerste stela op papier kreeg.

In Stephens' tijd was er niets bekend over de Mayacultuur. Hij vroeg zich af: wie bouwde de stad? Dat leverde een van de allerberoemdste archeologische citaten op, na die van Howard Carter bij Toetanchamons tombe:  

"De stad lag voor ons als een scheepswrak in het midden van de oceaan. De masten waren verdwenen, de bemanning vergaan en niemand om te vertellen vanwaar zij kwam en wat haar verwoesting veroorzaakte. Alles was mysterie, donker ondoordringbaar Mysterie."

Later zouden Stephens en Catherwood nog een aantal andere Mayasteden exploreren, onder andere in het huidige Mexico. Het zeer succesrijk verslag leest nog steeds als een mengeling van een reisverhaal à la Karl May en het verslag van een archeologische ontdekking met waarlijk historische omvang.

Het omvangrijke materiaal dat zij bij elkaar hadden gebracht ging bij een brand haast volledig verloren. Gelukkig had de uitgever de volledige zetsels van de boeken bewaard, inclusief de etsen: hij kon ze immers gebruiken voor nieuwe herdrukken van de Incidents of Travel, die tot de grootste bestsellers behoorden van de hele 19de eeuw. Daarmee en met tamelijk wat van Catherwoods verkochte litho’s kunnen wij ons een behoorlijk beeld ervan vormen.

Het tweede deel van de documentaire plaatst leven en werk van Tatiana Proskouriakoff (1909-1985)in de kijker.

Proskouriakoff, dochter van Russische emigranten, studeerde in 1930 af als een van de zeer zeldzame vrouwelijke architecten. In volle Grote Depressie vond ze werk als illustrator bij opgravingen voor het University of Pennsylvania Museum. Reeds voor het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog had zij naam gemaakt door haar schitterende ‘restauraties’ van de Akropolis van Piedras Negras: zij zag als het ware hoe de ruïne er kon uitgezien hebben in de glorietijd van de stad. De beroemde mayanist Sylvanus Morley bezorgde haar een aanstelling aan het Carnegie Institution te Washington.

 

 Proskouriakoffs reconstructie van Structure 1 te Xpuhil (1943)

Tussen 1930 en 1960 domineerde -en blokkeerde helaas- één man de Mayawetenschap: Sir Eric Thompson (1). Vooral hij creëerde het stereotiepe en algemeen verspreide beeld van de Maya als een compleet a-typisch volk van vreedzame astronomen en wiskundigen, gefascineerd door het voorbijglijden van de tijd aan het uitspansel, "een volk dat de tijd aanbad". Hij zorgde echter voor de uiterst belangrijke correlatie tussen de Mayakalender en onze Gregoriaanse kalender, nu algemeen aanvaard (waardoor we Maya- data kunnen omzetten in onze eigen tijdrekening), bracht een inventaris van alle bekende Mayagliefen (met een vaste en nog steeds gebruikte ‘Thompson’- nummering) en schreef een van de eerste boeken voor een groot publiek over de ontcijfering van de gliefen.  

Ondertussen was de Russische wetenschapper Joeri Knorosov (1922-1999) in de jaren '50 flink opgeschoten met de decodering van de gliefen (2).

Kort daarop vond Tatiana Proskouriakoff toevallig in Mexico het boekje van Knorosov, dat zij in haar moedertaal, het Russisch kon lezen. Zij borduurde voort op Knorosovs werk. Bij het bestuderen van haar foto’s van de stela’s uit Piedras Negras, kon zij telkens drie groepen gliefen isoleren, wat haar tot de interpretatie bracht dat het om de geboorte, de troonsbestijging en de dood van telkens een koning ging. Zij legde haar paper voor aan Thompson die haar interpretatie afwees. Maar haar ’s anderendaags opzocht: “Je hebt volkomen gelijk Tatiana!” Het pleit voor de grote man, dat hij een levenslange overtuiging prijsgaf! (Typisch: Proskouriakoff zou haar geboorteland slechts één keer bezoeken, voor een ontmoeting met Knorosov, die dankzij de Glasnost van Gorbatsjov in de jaren 1980 eveneens de kans kreeg om zijn geliefde Mayasteden eindelijk in werkelijkheid te zien.)

De geïnteresseerde lezer zal al gemerkt hebben dat hierboven veel complementair materiaal zit met onder meer Het verloren rijk van de Maya’s en vooral Cracking the Maya Code Toch is deze film een afzonderlijke bespreking waard, al was het maar om twee redenen:

1. ondanks onze naspeuringen op aanvraag van enkele bezoekers van de website hebben wij de dvd van Cracking the Maya Code nergens meer kunnen vinden; de hier besproken NG box zal zeker nog lange tijd ter beschikking blijven;

2. er is een bruikbare didactische docentenhandleiding beschikbaar bij de film Het geheim van de Maya - koningen  

Bonus: Dos Pilas, een verloren Maya - stad - 18 minuten - geen datum.

Guatemala, Pasion-rivier. In een platbodem met buitenboordmotor: archeoloog Arthur Demarest van de Vanderbilt University en zijn team, op weg naar een bedolven stad. Demarest is al een aantal jaren op zoek naar sporen die de Grote Maya Collaps van omstreeks 800 kunnen verklaren. Omstreeks 700 vond je overal in Guatemala bloeiende en dichtbevolkte steden, 100 jaar later rest er slechts onbewoond regenwoud.

Omstreeks 600 n. Chr. verliet een koningszoon (vermoedelijk na een twist) de majestueuze stad Tikal en stichtte een nieuwe stad, die men nu Dos Pilas noemt.

Op de site bouwen werklieden 13 gebouwtjes voor een interdisciplinair team van 23 wetenschappers en 80 werklieden om op 12 plaatsen simultaan aan de slag te kunnen gaan. Heel snel graven zij een imposante hiërogliefentrap uit die naar het koninklijk paleis leidt en klaarblijkelijk gebouwd is door de eerste heerser (wiens naam niet wordt vernoemd). In tegenstelling tot de beroemde trap van Copan liggen hier de stenen nog op de oorspronkelijke plaats en zijn niet door elkaar naar beneden gevallen. De tekst is aangebracht op de verticale delen van de treden. Later werd een wal gebouwd, dwars over de ceremoniële trap. Wat betekent dit? Beetje bij beetje brengen de opgravingen de geschiedenis van Dos Pilas in beeld. De eerste heerser voerde oorlog tegen zijn voormalige moederstad Tikal, nam de koning van Tikal gevangen en offerde hem, maar veroverde de stad niet. Op het hoogtepunt van de bloei moet de stad 10.000 inwoners geteld hebben.

Heerser 2 stierf in 726 en Demarest denkt dat hij zijn graf heeft gevonden. Langzamerhand veranderde de oorlogvoering van karakter. Dos Pilas begon aan een reeks veroveringen. Onophoudelijke, bloedige oorlogen werden een plaag in het hele Mayagebied. Dos Pilas veroverde de belangrijke stad Seibal, de koning werd gevangen, gefolterd en geofferd. Na enkele decennia beheerste Dos Pilas het hele gebied van de Pasion-rivier, een uiterst belangrijke handelsroute: een waar imperium van wel 4000 km². Maar de vierde koning zou tevens de laatste zijn. Zijn hoofdstad werd zelf belegerd, vandaar de wal over de ceremoniële trap. Boeren zochten beschutting binnen de omheining en bouwden bescheiden hutjes op het paleisplein zelf. Wisten de inwoners de belegeraars af te slaan? Daarover geeft de film geen uitsluitsel. Vermoedelijk hebben de archeologen het raadsel niet kunnen oplossen. Er zijn blijkbaar geen sporen van een brandlaag. Tenminste, daarover wordt in de film niets gezegd.

Terwijl de archeologen de gliefen van de trap ontcijferen naarmate hij trede per trede wordt vrijgemaakt van eeuwen puin, daalt een andere ploeg af in het grottencomplex onder de stad. Dos Pilas ligt op een plateau met karstreliëf. Hier treft men zeer weinig oppervlaktewater aan. Het water is doorheen de bovengrondse kalklaag gedrongen en heeft enorme druipsteengrotten gevormd, vergelijkbaar met de ons beter bekende grotten van Han (België) die op dezelfde wijze tot stand zijn gekomen. Grotarcheologie is een vrij jonge tak van de wetenschap. Onder de grond treffen de onderzoekers resten aan van ceremonies, onaangeroerd sinds meer dan 1200 jaar: aardewerk, maar ook bewijzen van mensenoffers.

Waardering. Andermaal een documentaire die een schat van gegevens aanbrengt in verband met recente ontwikkelingen in de Maya-archeologie. Recente? Voor historici (en niet alleen voor hen) gaat veel van de waarde verloren door de journalistieke oppervlakkigheid van de aanpak. Voornamelijk stoort ons in toenemende mate het ontbreken van data, al was het maar bij de aftiteling, zoals toch algemeen gebruikelijk is. De box draagt de releasedatum 2009. Maar wanneer had de expeditie naar Dos Pilas plaats? Demarest is hier duidelijk jonger dan in de derde documentaire uit de box, De laatste dagen van de Maya cultuur. Hij moet ergens begin jaren 90 van de vorige eeuw begonnen zijn met zijn exploraties. Is het nu echt te veel gevraagd om de opnamen even in de tijd situeren?

Voor meer gegevens, illustraties en bibliografie verwijzen we naar de bespreking op deze site van Cracking the Maya Code

Noten

1. Sir Eric S. Thompson (1898-1975), niet verwarren met de Amerikaan Edward Herbert Thompson (1856-1935) die in 1904 begon met duiken in de heilige cenote van Chichen Itza.

2. Meer over Knorosov op de Engelse Wikipedia: http://en.wikipedia.org/wiki/Yuri_Knorozov

Nederlandse Wikipedia (beknopter): http://nl.wikipedia.org/wiki/Joeri_Knorozov 

Jos Martens

januari/februari 2011

 

     
 

Met onderstaande zoekmachine kunt u zowel zoeken op het www als binnen deze site en Histoforum

Google
Search WWW Search histoforum.digischool.nl