Menne Fockens

Over de vermoedelijke stamvader van de Fockens, Menne, is weinig bekend. Hij werd rond 1490 geboren en in documenten wordt hij vermeld als wonende op 16 juli 1527 in Oldambt. Ook staat jij op een lijst van landeigenaren rond 1532 in Reide. Ook zou hij gewoond hebben in Borgsweer, dat gelegen was op een wierde. Het had, zo blijkt uit een verklaring uit 1487, tot het begin van de vijftiende eeuw een borg en vormde tot ver in de zestiende eeuw een zelfstandige rechtstoel. Het had ooit, zo wordt duidelijk uit een gedenksteen uit 1635 een kerk, gewijd aan Nicolaas van Myra, ‘onze’ Sinterklaas.

Focko Mennes

Menne’s zoon Focko, uit Borgsweer werd geboren rond 1515 en overleed op 20 mei 1584. Hij wordt 30 mei 1541 genoemd onder de eigenaren van het land tussen Dallingeweer en Reide, die willen "dijken" (bereid zijn tot dijkonderhoud of het aanleggen van een nieuwe dijk). In deze jaren hadden de Eems- en Dollarddijken het zwaar te verduren en ging veel land verloren. Hij wordt nog eens vermeld op 27 maart 1542. Op 1 september 1548 wordt hij, met anderen, aangeschreven om over dijkonderhoud te spreken. Volgens een stuk, gedateerd 27 mei 1549, verlaat hij voor zichzelf en "van wegen Febko Aelts kinder" buitendijks gelegen gronden bij Fiemel. Op 18 oktober 1554 komen Bauwke Eppens, Focko Tyackens en Focko Memmens voor als voorstanders over de kinderen van wijlen Febeko tho Wartum; gezien diens oriëntatie op Termunten zal zeker Focko Mennens zijn bedoeld. Aylt Phebekens tho Wartum, schatbeurder van Lutke Termunten, noemt in zijn rekening in 1556 enkele malen "Foecko Mennes".

Ulfert Fockes

De zoon van Focko, Ulphert Fockes, werd geboren rond 1545 en overleed voor 1622 en werd begraven in Eenrum. Hij was in 1598 landbouwer op Hoysum te Warffum, dat zo’n 50 kilometer ten Noord-Westen van Borgweer ligt. Hij houdt op Hoysum 150 juk land in huur van de Commanderij te Warffum voor 200 Emder gl. en een vet zwijn. Later zou hij verhuisd zijn naar "Huninga" te Eenrum; op gezag van aantekeningen van Mevrouw J. Siccama - Abbring te Vierhuizen noemt Ritzema van Ikema hem en zijn vrouw als de oudstbekende bewoners van "Huninga". Eenrum ligt zo’n tien kilometer ten westen van Warffum.
Hij was getrouwd met Dedde Edzes die afkomstig was van Lesterhuis bij Woldendorp, drie kilometer ten zuiden van Borgsweer.
Van verschillende leden van deze familie zijn wapens bekend. Het wapen - kleuren niet bekend - toont hetzelfde beeld als dat van de Huningas, die uit dezelfde omgeving afkomstig waren, een omgewende leeuw. Zo staat ook op de grafzerk van een zoon van Ulfert Fockes, Focko Ulpherts te Warffum, een omgewende leeuw. Op de grafzerk van diens vrouw Gese Jacobs staat een gedeeld wapen: I. een halve adelaar; II. een dwarsbalk beladen met een ster; Helmteken een ster.

Focko Ulpharts

Focko Ulpharts, zoon van Ulfert, werd geboren rond 1565 in Warffum en overleed op 25 april 1617. Hij werd begraven in Warffum. Hij trouwde rond 1590 op Hoysum (Warffum) met Gese (Geesje) Jacobs. Zij stier op 4 januari 1617. Zij kregen (in ieder geval) vier kinderen, Bauwe, Focktyen, Jacob en Edzo.

Focktyen Fockens

Focktyen, dochter van Focko, werd geboren rond 1590 op Hoysum en overleed na 1621. Zij trouwde met Menno Hendricks, de kleinzoon van Elteko Eltekens, een rijke Groningse boer. Diens zus Assa was getrouwd met dominee Wigboldus Homeri.

Dat ook de Fockens tot de rijke boeren gerekend mogen worden en daarmee tot, wat genoemd wordt, de sub-elite van Groningen, blijkt wel uit de huwelijken van Focktyen’s broers (zie kaders). 

Veel interessanter dan het leven van haar broers, zijn de lotgevallen van haar neef Louwert, zoon van haar broer Edzo. Louwert werd geboren op 16 februari 1630 en gedoopt op 21 februari 1630 in Warffum en hij stierf op 20 juli 1672 in Groningen. Luwert en zijn vrouw, Jickien Haijckens, worden op 25 januari 1660 genoemd als wonende in het Klooster Heiligerlee. Op 13 januari 1662 kopen zij een huis met schuur in het "Cloosterholt".

Hij stierf, niet toevallig, in het jaar dat in Nederland het Rampjaar wordt genoemd, een jaar waarin de regering radeloos, het land reddeloos en het volk redeloos was. Louwert speelde een rol in de vijandelijkheden tussen de Bisschop van Munster en Groningen in 1665 - 1666 en 1672. Hij is namelijk een sterk voorstander van het losmaken van het Oldambt van de heerschappij van de stad Groningen. In 1666 werd hij door Johan Maurits van Nassau, die de Munsterse troepen uit Groningen had verdreven, beboet wegens heulen met de vijand. Op 1 mei 1672 sloot Louwert - op advies van de destijds naar Munster uitgeweken Johan Schulenburgh - als volmacht en gecommitteerde van het Oldambt een overeenkomst met de bisschop van Munster, volgens welke het Oldambt zich onder de bisschop zou begeven. Hij zegelde deze overeenkomst met een zegel, waarop een links staande leeuw. In hoeverre hij inderdaad volmacht had blijkt nergens. Op grond van deze als hoogverraad aangemerkte overeenkomst - gezegd wordt dat hij onder het nieuwe bewind ontvanger van het Oldambt zou worden - werd hij bij sententie dd. 20 juli 1672 te Groningen veroordeeld om "met den sweerde geexecuteert te worden, dat de doodt daer op volge" (BWO 111 blz. 60) (zie ook het sukje over de geschiedenis van het Oldambt).

Zijn vrouw hertrouwde met Egbert Luijtjens Roon, luitenant onder kapitein Galema in Bourtange.